Αν όχι όλοι, το μεγαλύτερο ποσοστό των επιχειρηματιών βασίζεται στα παιδιά του για να αναλάβουν είτε την εταιρεία που κληρονομήσαν από την προηγούμενη γενιά, είτε την εταιρεία που χτίσανε με τον ανάλογο κόπο και μόχθο.
Σε μία κουβέντα μας πριν από μερικές μέρες με τον Αντώνη Κανικλίδη, μέλος της τρίτης γενιάς της εταιρείας KANIKLIDES, ανέφερε ότι μία σημαντική διαφορά της τότε εποχής με το σήμερα, είναι η ευκολότερη πρόσβαση στο χρήμα που είχε η παλαιότερη γενιά, εννοώντας το πιο εύκολο, γρήγορο και άμεσο δανεισμό από τις τράπεζες, που τους επέτρεπε να κάνουν τις ανάλογες επενδύσεις με χρήματα που ουσιαστικά δεν είχαν. Σήμερα, με τα νέα δεδομένα της κοινωνίας, η μάχη δίνεται περισσότερο στην επιβίωση της επιχείρησης και όχι τόσο στην κερδοφορία.
Τελικά ποιος αποφασίζει;
Η ένταξη των τέκνων στην εταιρεία είναι απόφαση του γονιού ή μήπως η απόφαση ανήκει καθαρά στο παιδί; Θα έλεγα ότι η απάντηση είναι κάπου στη μέση, καθώς η απόφαση πρέπει να είναι κοινή και από τις δύο πλευρές. Σημαντικό είναι, ότι σε όλες τις περιπτώσεις ο μελλοντικός ηγέτης της εταιρείας έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει προτού απορρίψει ή απορριφθεί. Μία δοκιμαστική περίοδος, δίνει το πλεονέκτημα στα νεαρά άτομα, να προσαρμοστούν στις συνθήκες που βιώνει η διεύθυνση μίας εταιρείας, τόσο στο θέμα διαχείρισης προσωπικού, όσο σε θέματα διαχείρισης στοκ, πωλήσεων, μάρκετινγκ, κλπ.
Τα πλεονεκτήματα της οικογενειακής επιχείρησης
Από έρευνες που έγιναν, οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε θέματα πωλήσεων, κερδών και άλλων οικονομικών δεικτών από αντίστοιχες μη οικογενειακές επιχειρήσεις. Αυτό οφείλεται κυρίως στα πιο κάτω:
Αξιοπιστία και Περηφάνεια – Παρακινούμαστε πάντα από το συναίσθημα και η ευθύνη της συνέχισης του ονόματος της εταιρείας, δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο. Αντιθέτως, γεμίζει τα νεαρά άτομα με το συναίσθημα της αξιοπιστίας και περηφάνειας και αυτό φάνηκε στη συζήτηση μας με τον Αντώνη, που αναφέρει έντονα την εκτίμηση του προς το πρόσωπο του παππού του, ιδρυτή και θεμελιωτή της εταιρείας KANIKLIDES, και ότι το ‘βάρος’ της ευθύνης της συνέχισης αυτού του έργου είναι και το κίνητρο που τον παρακινεί στην ανάπτυξη και βελτίωση της επιχείρησης τους.
Δέσμευση – Το χαρακτηριστικό της αξιοπιστίας και περηφάνειας, συνήθως οδηγεί και στη δέσμευση των νεαρών ατόμων με τον πυρήνα της επιχείρησης, τις αξίες και τους στόχους. Στόχος δεν είναι απλά η συνέχιση της πορείας, αλλά η ανάπτυξη και βελτίωση των διαδικασιών που προσαρμόζονται στα δεδομένα κάθε γενιάς.
Η σπουδή και η πραγματική ζωή
Χωρίς αμφιβολία η σπουδή είναι απαραίτητη εμπειρία σε όλους όσους έχουν την ευχέρεια να τη ζήσουν και προτείνω σε όλους να διεκδικήσουν την ευκαιρία αυτή. Η διαφορά βρίσκεται στις προσδοκίες που έχουμε μέσα από την ολοκλήρωση των σπουδών και πως αυτό μας εξυπηρετεί την μετά-σπουδαστική μας ζωή. Οπωσδήποτε υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της χειρόγραφης στρατηγικής μίας εταιρείας, με τις δυσκολίες, τα απρόοπτα και τις εκπλήξεις που συναντά κάποιος στην πραγματική ζωή όταν έρθει η ώρα για την εφαρμογή της γνώσης. Θα έλεγα ότι, η σπουδή σου παρέχει την απαραίτητη μόρφωση (και όχι τόσο εκπαίδευση) για τη διαχείριση καταστάσεων και σου ενισχύει αναμφισβήτητα τις problem-solving ικανότητες σου.
Τα αρχικά βήματα του νεαρού επιχειρηματία
Τα επιφυλακτικά πατήματα του νεαρού επιχειρηματία με την ένταξη του στην επιχείρηση των γονέων, προκύπτουν από την ανασφάλεια και την έλλειψη εμπειρίας, κυρίως στην τομέα της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Ιδανικά, ο νεαρός επιχειρηματίας αναζητά τρόπους, να κερδίσει την συμπάθεια και τον σεβασμό του προσωπικού, χωρίς να μεταφέρει οποιοδήποτε συναίσθημα υπεροψίας και αλαζονείας.
Σύμφωνα και με επιβεβαίωση του Αντώνη, ο νεαρός επιχειρηματίας πρέπει αρχικά να περάσει από την πρώτη γραμμή πυρός της επιχείρησης και αργότερα από όλα τα τμήματα της εταιρείας, κερδίζοντας έτσι αρκετή εμπειρία και ενισχύοντας κυρίως το συναίσθημα της ενσυναίσθησης, την συναισθηματική ταύτιση δηλαδή με την ψυχική κατάσταση των εργαζομένων και την κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων τους.
Η σχέση μεταξύ των μελών της οικογένειας
Η επιτυχία μίας οικογενειακής επιχείρησης βασίζεται στα γερά θεμέλια που χτίζονται μεταξύ των μελών της οικογένειας. Οι περιπτώσεις κατάρρευσης τεραστίων επιχειρήσεων είναι αμέτρητες και καλό είναι οι μελλοντικοί και νυν επιχειρηματίες να παραδειγματίζονται από αυτές τις περιπτώσεις και να μην αφήνουν περιθώρια κακού εγωισμού που θα οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις προσωπικών συμφερόντων. Και αυτό είναι ανάγκη, δεν είναι επιλογή.
Και κλείνω με αυτό…
Ο γονιός πρέπει να αποδεχτεί την οποιαδήποτε διαφορετικότητα μπορεί να προτείνει το παιδί στην επιχείρηση τους και να τον/την αφήσει να πειραματιστεί, να κάνει σωστές και λάθος κινήσεις για να μάθει. Από την άλλη πλευρά, οι νεαροί επιχειρηματίες, πρέπει να εκτιμήσουν την οποιαδήποτε προσπάθεια έχει γίνει από τις προηγούμενες γενιές, να κινηθούν με τον απόλυτο σεβασμό και να πάρουν με απόλυτο συναίσθημα ευθύνης το πηδάλιο της επιχείρησης τους. Εν κατακλείδι, αν τελικά το παιδί προσδιορίζεται για αθλητής, καλλιτέχνης ή οτιδήποτε άλλο εκτός από τις προσδοκίες των γονέων, ας το αφήσουν να ακολουθήσει τη δικιά του πορεία.
Δείτε το επεισόδιο με τον Αντώνη Κανικλίδη εδώ.
